W nocy z 9 na 10 listopada 1938 r. na skutek burzliwych wydarzeń „nocy kryształowej” w Opolu doszło do spalenia nowej synagogi. Koncepcja budowy tej świątyni narodziła się w latach 90. XIX w. i została zrealizowana dzięki staraniom rabina Adolfa Wienera oraz wsparciu zamożnego aptekarza Ernsta Muhra, autorem projektu został wrocławski architekt Felix Henry. Prace budowlane rozpoczęły się niemal natychmiast po zakupie działki i trwały znacznie dłużej niż pierwotnie przewidywano, ze względu na niestabilny grunt i problemy finansowe opolskiej gminy żydowskiej. Prace ukończono dopiero w 1897 r., wtedy też odbyło się uroczyste przeniesienie zwojów Tory i sprzętów liturgicznych ze starej synagogi do nowej. Oficjalne otwarcie nowej świątyni miało miejsce 22 czerwca 1897 r., a pierwszej ceremonii przewodniczył opolski rabin Leo Baeck. Synagoga bardzo szybko stała się jednym z najbardziej charakterystycznych obiektów będących częścią architektury miasta Opola. Krótko po północy 10 listopada 1938 r. rozpoczął się pogrom żydowski w Opolu, wtedy też do mieszkania ówczesnego rabina Hansa Hirschberga wtargnęły rozjuszone bojówki SA (Die Sturmabteilungen der NSDAP, pol. Oddziały Szturmowe NSDAP). Sterroryzowanego duchownego przyprowadzono pod synagogę i zmuszono do jej podpalenia. W momencie gdy świątynia płonęła, nikt ze służb mundurowych nie interweniował, pilnowano jedynie by płomień nie rozniósł się na sąsiadujące budynki. Od tamtego zajścia minęło 85 lat, a o nowej synagodze obecnie przypomina jedynie pomnik postawiony w 1998 r. W celu upamiętnienia ofiar tamtych wydarzeń i zachowania dziedzictwa opolskich Żydów, postanowiliśmy odtworzyć budynek w postaci cyfrowej, by każdy użytkownik naszej strony mógł zapoznać się z tym niewątpliwie ikonicznym dla miasta Opola miejscem i jego historią.