Pomnik Upamiętniający 100-Lecie Powstań Śląskich1

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Tablica Upamiętniająca Siedzibę Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej3

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Tablica Upamiętniająca 50. Rocznicę III Powstania Śląskiego1

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Tablica Upamiętniająca Bronisława Koraszewskiego1

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Pomnik Bojownikom o Polskość Śląska Opolskiego1

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

20221017_091049 (Kopiowanie)

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

20221124_094904 (1) (Kopiowanie)

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

20221017_105224 (Kopiowanie)

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

20221017_105224 (Kopiowanie)

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

20221017_103019 (Kopiowanie)

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Cmentarz na ul. Wrocławskiej
DSC_0201

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

   Wynik plebiscytu: na 562 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziały się 52 osoby, a za Niemcami – 510.

Mogiła Powstańca Śląskiego Jana Kubisa3

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Jana Wawrzynka1

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Szymona Koszyka2

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Antona Czudaja1

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Antoniego Kośnego1

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Feliksa Świerczewskiego2

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Józefa Broya1

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Józefa Wąsa1

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Karola Czecha1

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Karola Musioła3

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Karola Nowakowskiego2

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Konrada Jarosza3

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Konrada Piechoty1

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Leonadra Sylwstra3

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Otomara Pieczki1

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Pawła Biasa1

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Pawła Gwóździa1

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Pawła Ibroma1

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Pawła Kosznego3

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Piotra Matei3

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Romana Woynicza Horoszkiewicza1

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Stanisława Glińskiego1

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Stefanii Mazurek1

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Teodora Dobiosza3

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Wawrzyńca Hudały2

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Wincentego Szynola2

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Władysława Jojko3

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Władysława Mani1

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Władysława Zabilskiego3

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Zbiorowa Dwóch Bohaterów Powstań Śląskich1

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Andrzeja Demarczyka3

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Mogiła Powstańca Śląskiego Jana Poliwody3

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.

Pomnik Upamiętniający Poległych Powstańców Śląskich1

     Wyniki plebiscytu: na 22 930 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 1098 osób, a za Niemcami – 20 816.
     Opole – miasto powiatowe, siedziba władz rejencji opolskiej. Od lutego 1920 do lipca 1922 r. siedziba Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej. W 1910 mieszkało tu 33 907 osób, 5371 mówiących językiem polskim, 1382 językiem polski i niemieckim, 27 128 niemieckim. W wyborach komunalnych        z listopada 1919 r. Polacy uzyskali 3 z 24 manatów. Działały tu: Powiatowa Rada Robotnicza, przekształcona następnie                w Powiatową Radę Ludową, polskie rady Ludowo-Chłopska i Chłopska, władze okręgowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, gniazdo Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka, Towarzystwo Kupców Polskich, Towarzystwo Polek, Bank Rolników. Opole stanowiło silny polski ośrodek wydawniczy, drukowano tu: „Gazetę Opolską”, „Nowiny Codzienne”, „Der Weisse Adler”, „Oderwacht”, „Dziennik Polski”. „Głogowiankę”. Dnia 25 kwietnia 1920 r. odbył się w mieście protestacyjny wiec ludności polskiej, domagający się likwidacji sipo, a 4 maja ok. 400 bojówkarzy niemieckich zdemolowało drukarnię „Gazety Opolskiej”          i „Nowin Codziennych”. Dnia 22 marca 1921 r. Niemcy po otrzymaniu wyników głosowania plebiscytowego pomaszerowali w kierunku lokalu Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Wojska francuskie zatrzymały jednak ten pochód. Grupa Destrukcyjna Konrada Wawelberga 3 maja wysadziła na przedmieściach Opola dwa mosty. Pamięci Bojownikom o Wolność Śląska Opolskiego poświęcono pomnik na placu Wolności.