Zbiorowa Mogiła Powstańców Śląskich w Starym Koźlu3

   Wyniki plebiscytu: na 676 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 236 osób, a za Niemcami – 414.

  Stare Koźle – gmina wiejska w powiecie kozielskim (obecnie w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim). W 1910 r. mieszkało tu 956 osób, 902 mówiących językiem polskim, 23 językiem polskim i niemieckim, 31 niemieckim.                  W listopadzie 1919 r. w wyborach komunalnych nie wystawiono tu listy polskiej. Miejscowość rozsławiona ciężkimi bojami w okresie III powstania śląskiego. Pułk zabrski Pawła Cymsa 6 maja 1921 r. wyruszył z rejonu Sośniowic w kierunku Bierawy i Starego Koźla. Wyczerpane forsownym marszem i walkami siły powstańcze osiągnęły rejon Starego Koźla, ale nie były w stanie kontynuować natarcia.
Atak powstańców załamał się 7 maja na skutek silnego ognia z broni maszynowej wroga, który następnego dnia ruszył do kontrataku w rejonie Starego Koźla, wypierając powstańców dalej na południe. Baony Cymsa wsparte działonem artylerii por. Jana Surzyckiego zdobyły miejscowość. Dnia 5 czerwca baony brygady von Magnisa opanowały Stare Koźle, ale powstańcom udało się go odbić i ponownie stracić. Decyzją Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej wojska wkroczyły na ten teren i uniemożliwiły dalszą walkę.

   Wynik plebiscytu: na 562 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziały się 52 osoby, a za Niemcami – 510.