Wynik plebiscytu: na 7917 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 279 osób, a za Niemcami – 7308.
     Kluczbork – miasto powiatowe. W 1910 r. mieszkało tu 11 588 osób, 836 mówiących językiem polskim, 524 polskim i niemieckim, 10 216 niemieckim. Ludność utrzymywała się z przemysłu, rzemiosła, pracy na kolei i rolnictwa. W wyborach komunalnych z listopada 1919 r. nie wystawiono listy polskiej. Działały w Kluczborku: Rada Żołnierska, Robotniczo- Żołnierska Rada Ludowa i Rada Chłopska, polska Powiatowa Rada Ludowa, władze powiatowe Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka czy Chór Mieszany im. Stanisława Wyspiańskiego. W III powstaniu śląskim Naczelna Komenda Wojsk Powstańczych nie przewidywała zajęcia miasta, ponieważ stanowił on główny ośrodek sił niemieckich w północnej części Górnego Śląska. W wyniku samorzutnej akcji oddziały ochotników z powiatów kępińskiego oraz wieluńskiego przedostały się na teren powiatu kluczborskiego. Z 7 na 8 maja 1921 r. podjęły one śmiały rajd, docierając wzdłuż linii kolejowej Kępno–Kluczbork. W następnych dnia zostały wyparte z powiatu przez przeważające siły Selbstschultz Oberschlesien. W mieście znajdował się sztab Grupy „Nord”.

   Wynik plebiscytu: na 562 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziały się 52 osoby, a za Niemcami – 510.