Mogiła zbiorowa mieszkańców Gogolina w Zakrzowie3

    Wyniki plebiscytu: na 369 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 191 osób, a za Niemcami – 173.

  Zakrzów – gmina wiejska z obszarem dworskim w powiecie strzeleckim. W 1910 r. mieszkało tu 630 osób, 570 mówiących językiem polskim, 2 językiem polskim                  i niemieckim, 58 niemieckim. W listopadzie 1919 r. w wyborach komunalnych Polacy uzyskali 7 z 9 mandatów. Około 9 maja 1921 r. miejscowość opanowana została przez siły polskie. Dnia 18 maja pod naporem posuwających się od Opola niemieckich baonów „Lublinitz” i „Guttentag” powstańcy        z Grupy „Północ” wycofali się. Niemcy rozpoczęli natarcie 21 maja, kierując uderzenie na Zakrzów, gdzie broniły się baony pułku Franciszka Rataja (1 Dywizja Wojsk Powstańczych). Baon pszczyński Alojzego Kurtoka dzielnie trwał na stanowiskach do 21 maja. Rejon Zakrzowa był zagrożony osaczeniem Freikorps Oberland mjr. Ernsta Haradama i musiał wycofać się na południe. Jego miejsce zajął natychmiast baon pszczyński Józefa Szendery, który zdecydowanym kontratakiem i przy wsparciu broni maszynowej, odrzucił nieprzyjaciela. Jednak oddziały niemieckie wkrótce uderzyły    z dużą siłą i baon Szendery znalazł się                w okrążeniu, poniósł duże straty (60 zabitych i 94 rannych), a Zakrzów został zajęty przez siły niemieckie.

   Wynik plebiscytu: na 562 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziały się 52 osoby, a za Niemcami – 510.