Mogiła Zbiorowa nieznanych Powstańców Śląskich w Kalinowie2

        Wyniki plebiscytu: na 269 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 70 osób, a za Niemcami – 190.
          Kalinów – gmina wiejska i obszar dworski w powiecie strzeleckim. W 1910 r. mieszkało tu 460 osób, 422 mówiących językiem polskim, 28 niemieckim. W wyborach komunalnych                z listopada 1919 r. Polacy uzyskali komplet 9 mandatów. Po wybuchu III powstania śląskiego Kalinów 7 maja 1921 r. został zajęty przez batalion tarnogórski Romana Koźlika. Została tu utworzona siedziba związku taktycznego,        a sama miejscowość znalazła się na linii frontu od 21 maja. Dnia 23 maja 1921 r. nastąpił nieudany atak z rejonu Kalinowa na Ligotę Dolną. Wieś 31 maja 1921 r. dostała się w ręce Freikorpsu Oberland, wówczas oddziały niemieckie zamordowały 33 powstańców          z kompanii mikulczyckiej Wincentego Gawlika wziętych do niewoli. Zginęli wówczas: Edward Bulik, Wincenty Czerwonka, Feliks Gabor, Juliusz Giesner, Jan Gol, Norbert Górecki, Jan Gorywoda, Augustyn Gregor, Alojzy Grzęczyk, Roman Heller, Michał Imiela, Wiktor Kapuściok, Augustyn Karalus, Juliusz Knop, Józef Konka, Brunon Kudłek, Konrad Kudłek, Jan Kulik, Maksymilian Kurc, Augustyn Luc, Jan Macioszek, Paweł Mróz, Ryszard Nocoń, Henryk Pierskała, Roman Pustelnik, Alojzy Schmidt, Teodor Smatłoch, Józef Sosna, Paweł Sosna, Feliks Szczeponik, Paweł Szczeponik, Robert Winkler i Paweł Woś. W ramach akcji odwetowej batalion Koźlika, wycofując się          z Kalinowa, wysadził pałac hrabiego von Strachwitza. Tego samego dnia po bitwach pod Szymiszowem i Rożniątowem Kalinów został odbity przez Polaków. Podczas tych walk zamordowany został przez Niemców mieszkaniec Kalinowa Alfons Świerży. Dnia 3 czerwca nastąpiła jeszcze jedna nieudana próba odbicia Kalinowa przez Niemców. Według własnych danych Niemcy stracili 20 żołnierzy, a 30 zostało rannych.

Mogiła Zbiorowa Powstańców Śląskich w Kalinowie1

        Wyniki plebiscytu: na 269 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 70 osób, a za Niemcami – 190.
          Kalinów – gmina wiejska i obszar dworski w powiecie strzeleckim. W 1910 r. mieszkało tu 460 osób, 422 mówiących językiem polskim, 28 niemieckim. W wyborach komunalnych                z listopada 1919 r. Polacy uzyskali komplet 9 mandatów. Po wybuchu III powstania śląskiego Kalinów 7 maja 1921 r. został zajęty przez batalion tarnogórski Romana Koźlika. Została tu utworzona siedziba związku taktycznego,        a sama miejscowość znalazła się na linii frontu od 21 maja. Dnia 23 maja 1921 r. nastąpił nieudany atak z rejonu Kalinowa na Ligotę Dolną. Wieś 31 maja 1921 r. dostała się w ręce Freikorpsu Oberland, wówczas oddziały niemieckie zamordowały 33 powstańców          z kompanii mikulczyckiej Wincentego Gawlika wziętych do niewoli. Zginęli wówczas: Edward Bulik, Wincenty Czerwonka, Feliks Gabor, Juliusz Giesner, Jan Gol, Norbert Górecki, Jan Gorywoda, Augustyn Gregor, Alojzy Grzęczyk, Roman Heller, Michał Imiela, Wiktor Kapuściok, Augustyn Karalus, Juliusz Knop, Józef Konka, Brunon Kudłek, Konrad Kudłek, Jan Kulik, Maksymilian Kurc, Augustyn Luc, Jan Macioszek, Paweł Mróz, Ryszard Nocoń, Henryk Pierskała, Roman Pustelnik, Alojzy Schmidt, Teodor Smatłoch, Józef Sosna, Paweł Sosna, Feliks Szczeponik, Paweł Szczeponik, Robert Winkler i Paweł Woś. W ramach akcji odwetowej batalion Koźlika, wycofując się          z Kalinowa, wysadził pałac hrabiego von Strachwitza. Tego samego dnia po bitwach pod Szymiszowem i Rożniątowem Kalinów został odbity przez Polaków. Podczas tych walk zamordowany został przez Niemców mieszkaniec Kalinowa Alfons Świerży. Dnia 3 czerwca nastąpiła jeszcze jedna nieudana próba odbicia Kalinowa przez Niemców. Według własnych danych Niemcy stracili 20 żołnierzy, a 30 zostało rannych.

   Wynik plebiscytu: na 562 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziały się 52 osoby, a za Niemcami – 510.