Wyniki plebiscytu: na 314 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziało się 170 osób, a za Niemcami – 140.

Stare Olesno – gmina wiejska z obszarem dworskim w powiecie oleskim. W 1910 r. mieszkało tu 467 osób, 410 mówiących językiem polskim, 57 niemieckim. W wyborach komunalnych z listopada 1919 r. nie wystawiono tu listy polskiej. W wiosce działały Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, Towarzystwo Oświaty na Śląsku im. św. Jacka i komórka peowiacka. W dobie III powstania śląskiego 5 maja 1921 r. wieś została zajęta przez polskie siły powstańcze, nie zdołali oni jednak jej utrzymać i po kilku dniach musieli się wycofać. Powstańcy podjęli kolejną próbę zajęcia miejscowości 22 maja, wtedy oddziały Podgrupy „Butrym” wyparły Niemców ze Starego Olesna. Niemcy w składzie 6 i 7 kompanii z baonu Eberhardta tego samego dnia przypuściły atak na stacjonujący w Starym Oleśnie oddział 5 kompanii i z baonu M. Ważewskiego, po ciężkich walkach siły powstańcze zostały zmuszone poddać miejscowość. W czasie przejęcia wsi przez Niemców zamordowany został miejscowy proboszcz Franz Marx. Duchowny cieszył się sympatią parafian, choć był on etnicznym Niemcem, który sympatyzował z tutejszymi Polakami. W nocy z 10 na 11 uprowadzono go i zastrzelono w lesie między Gronowicami a Starym Olesnem. Ciało, by zatrzeć ślady zostało przewiezione do Kluczborka i poddane kremacji. Po powstaniu terrorowi Czarnej Reichswehry poddani zostali wszyscy Polacy w Starym Oleśnie.

   Wynik plebiscytu: na 562 uprawnionych do głosowania za Polską opowiedziały się 52 osoby, a za Niemcami – 510.